Προσμένεις χρόνια τη στεριά να ζαλιστείς
κόντρα στο κύμα, κόντρα στους θανάτους
μα εγώ κρατώ για σένα χώρο να πνιγείς
σε άδεια σπίτια μέσα σ' άδειους τάφους.
Την Αϊτή και του Γκογκέν τα μαύρα τα νερά,
γυμνές γυναίκες, παπαγάλους και καρύδες
ψάχνεις να βρεις, τους κάβους του Ανγκορά
με το σκαρί μπαταρισμένο στις Εβρίδες
Μόνος,
ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά
ο Φεντερίκο ξαποσταίνει στην Αρένα
κιθάρες ξενυχτούν, σπασμένα τα κλειδιά
κεριά ανάβουν Ιδαλγοί στη Μακαρένα.
Αχ Φεντερίκο Λόρκα, Νίκο Καββαδία
μέσα σε νύχτες τραγουδάω σκοτεινές
του έρωτά μου σκοτεινή μαύρη βεντάλια
σ' αυτή βουλιάζω καρτερώντας τις στεριές.
*Το στιχούργημα αυτό διακρίθηκε στον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Βέροιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου