ΩΔΗ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Εγγόνι  εγώ του Οδυσσέα

και γιος του Καββαδία

σε τραγουδάω θάλασσα, 

τροφέ μου κι ολετήρα.

Κυλάς μέσα στις φλέβες μου

και κάνεις  τον ιδρώτα μου αρμυρό

Γνώρισα τις σιωπές και τις μουρμούρες σου,

τους βρυχηθμούς σου αφουγκράστηκα.

Βαφτίστηκα με των νερών σου το αγίασμα

Τώρα στέκω όπως σκαρί

που σαπίζει ξεχασμένο

σ ένα καρνάγιο

που σώπασαν τα σφυριά