Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ


Φυσάει, φεύγει η φωνή σου μακριά,
είναι η σιωπή που σπάει τα τύμπανά μου,
φυσά και στα καθίσματα τα αδειανά
στα καφενεία της ακτής η μοναξιά μου

κάθεται και προσμένει τον καιρό
που θα γυρίσεις με το καλοκαίρι.
Απ το πρωί συννέφιασε κι ο ουρανός
μολύβι, κι όλο βρέχει, κι όλο βρέχει.

Στην αμμουδιά οι ομπρέλες ειν κλειστές,
τα χρώματά τους χάθηκαν στο γκρίζο,
το κύμα σβήνει τ΄όνομά σου, την καρδιά,
που είχαμε ζωγραφίσει και τον στίχο

εκείνον του Σεφέρη*, μια βραδιά
που ξαπλωμένοι εκεί στην παραλία,
δίναμε όρκους, χάδια και φιλιά,
πως η αγάπη μας θ΄αντέξει και στα κρύα

Marinero




*...πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ όνομά της,
ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή...

Δεν υπάρχουν σχόλια: