ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Γύρισες απ' τη ξενιτιά

στην Έδεσσα και πάλι,

κι είναι η χαρά σου άφατη,

στο “νόστιμον το ήμαρ”*.

Βλέπεις την πόλη σου ξανά

μέσα στις πρασινάδες,

με τα ποτάμια τα πολλά

και τα νερά που τρέχουν,

ποτάμια φιδογύριστα

και πλάτανοι πανώριοι

και καταρράκτες ξεδιψούν

το λόγγο με τα δέντρα.

Βλέπεις και το σπιτάκι σου,

με τους λευκούς του τοίχους,

κλεισμένα τα παράθυρα,

κλεισμένη και η πόρτα,

ξερή και η μικρή αυλή,

που φύτευε ο Γέρος σου

και ήτανε την Άνοιξη

χαρά να την ε βλέπεις,

με τα λουλούδια τα πολλά,

με μυρωδιές και χρώματα,

και με πουλιά χιλιάδες.

Marinero

*Οδύσσεια: α, στίχος 9ος
ἤσθιον· αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
κι αὐτὸς τοὺς πῆρε τὴ γλυκειὰ τοῦ γυρισμοῦ τους μέρα.