ΣΤΟΝ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ

Νύχτα βροχή και στεναγμός,

κλειστά τα παραθύρια,

κλειστοί οι δρόμοι, τα στενά,

κομμένα τα γεφύρια.

Κλειστή κι η δόλια σου καρδιά

δεν έχει πια παρηγοριά,

μήτε τραγούδι τον καημό,

τον στεναγμό να σβήσει

μήτε και άνθρωπο δικό

στον ώμο του να γύρεις.

Μόνο η Φραγκοσυριανή

που ακούγεται από πέρα,

του Βαμβακάρη ο καημός

και το καραντουζένι,

σου δίνουνε παρηγοριά

και λόγο ν΄ανασαίνεις.

Νύχτα βροχή και στεναγμός,

κλειστά τα παραθύρια,

κλειστοί οι δρόμοι, τα στενά,

κομμένα τα γεφύρια.

Μ΄ανοίγουν δρόμοι και καρδιά,

ανοίγουν παραθύρια,

για να περάσει η γλυκιά

της νύχτας μελωδία,

για να περάσει ο μανές

του μπουζουκιού σου δάσκαλε,

οι πόνοι να γινούν χαρές

και να μυρίσει κατιφές.

Marinero