ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΑΜΟ

Για ποιο ταξίδι ξεκινάς μ΄ ενάντιο καιρό;

για ποια στεριά, για ποιο νησί, μες τον ωκεανό;

για πού τραβάς μικρή καρδιά, στο κύμα, στην αντάρα,

για πού τραβάς και τι ζητάς με ποια κρυφή λαχτάρα;

τι σκέφτεσαι όταν περνάς τις άγριες συμπληγάδες,

ποια όνειρα και ποιους σκοπούς; σε καρτερούν φονιάδες.

Φεύγεις κι έχεις στην πλώρη σου του δειλινού τ΄ αστέρι

δεν έχεις πρίμο τον καιρό, κόντρα έχεις τ΄ αγέρι.

Φεύγεις κι ο χάρτης δεν χωρά τη θάλασσα που πλέεις,

φεύγεις και κι ο φάρος δεν φωτά, την ξέρα δεν κατέχεις.

Σε καρτερούνε κίνδυνοι και δράκοι και γοργόνες

κι οι Λαιστρυγόνες καρτερούν μετρώντας τους αιώνες.

Όλοι αυτοί σε καρτερούν και θέλουν τη ζωή σου,

όλοι μαζί προσμένουνε ν΄ αρπάξουν την ψυχή σου.

Μα εσύ παιδί μου πού τραβάς όρτσα μες τους βοριάδες,

στην καταιγίδα που λυσσά, στις φοβερές σπιλιάδες;

ταξίδι φεύγεις στον χαμό, σαν από τόξο βέλος,

δεν θα βρεις άκρη και στεριά δεν έχει ο πόντος τέλος.

Μα μην ακούς τα λόγια μου, που ο φόβος ξεστομίζει,

εσύ θα βγεις απ΄ το κακό, την τύχη σου θα ορίζεις.

Marinero

Στο στιχούργημα αυτό εκφράζεται η αγωνία, ο φόβος και η λαχτάρα του γονιού, όταν το παιδί του φεύγει για να κατακτήσει τον κόσμο με την νεανική του ορμή, χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψι τις παραινέσεις και τις συμβουλές του, αλλά στο τέλος ξέρει πως τα ταξίδια και οι περιπέτειες είναι για τους νέους.