ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ

Της αμαρτίας το στρατί

το πήρες ένα βράδυ

και τράβηξες για του χαμού

το εύκολο μονοπάτι.

Έφυγες απ΄ το σπίτι μας

και πας για το χαμό σου,

ξένα κρεβάτια σε κρατούν

και το κορμί σου έχουν,

ξένοι που γεύονται φιλιά

απ΄ το γλυκό σου στόμα.

Άφησες την αγάπη μου

στην άκρη, στα σκουπίδια

και τράβηξες να βρεις χαρά

σε ξένες αγκαλιές.

Μα θα ρθει κάποτε η στιγμή

πικρά να μετανιώσεις

και να ζητάς συγχώρεση

και πίσω να γυρίσεις.

Όμως θα είναι πια αργά,

άλλη θα βρω αγάπη

και θα απομείνεις μοναχή

να κλαις μετανιωμένη.

Marinero