Της
θάλασσας με πνίγει ο καημός
τις νύχτες
όταν μένω μοναχός μου,
όταν τα
βράδια αγριεύει ο καιρός
και βλέπω
τη μορφή σου στο ποτό μου.
Λέω δεν
μπορεί, θα έρθει μια στιγμή,
που θα
βρεθούμε αγκαλιά στο περιγιάλι.
Λέω δεν
μπορεί, θα έρθει μια στιγμή,
να σμίξουμε
κι οι δυο μας πάλι.
Της νύχτες
περιμένω να φανείς,
να ρθεις
σαν αστραπή να με φωτίσεις
κι ύστερα
φύγε πάλι κι ας χαθείς,
αφού
αρνήσαι την ζωή μου να γεμίσεις
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου