Μαύρο
πικρό βαπόρι σιδερένιο,
φορτώνει
μαύρη πίκρα και καημό.
Φεύγει
μακρύ ταξίδι, μεσοπέλαγα,
βουλιάζει,
χάνεται αύτανδρο, σ΄ ωκεανό.
Μένουνε
στην ορφάνια τα παιδιά,
μαύρα
φορά η μάνα κι η αρραβωνιαστικιά.
Μαύρο
πικρό βαπόρι και κακορίζικο,
πήρες
μαζί λεβέντες μες το βυθό.
Τώρα τα
φύκια έχουν για πανωπάπλωμα,
μοιρολογούν
οι φώκιες τα χαράματα.
Άδεια
μνημούρια, άγραφοι σταυροί,
μόνες
γυναίκες, δύσκολοι καιροί.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου