ΣΤΗΣ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ ΤΑ ΣΤΕΝΑ

Άσμα λαϊκότροπον και περιπαθές για κάποιον χαμένο έρωτα, εις την Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης.

Στης Άνω Πόλης τα στενά

και στο Γενί-σοκάκι,

έπινα ούζο τις νυχτιές

για σένα Μαρικάκι.

Για τα γλυκά ματάκια σου,

τα κόκκινα χειλάκια,

που άναβαν στην καρδούλα μου

του έρωτα τη λάβρα.

Στης Άνω Πόλης τα μικρά,

τα ταπεινά σπιτάκια,

παλάτια της αγάπης μας,

μοιάζανε τα βραδάκια.

Γιατί στις σκοτεινές γωνιές,

στους κήπους, στις τουλίπες,

χάδια κι ερωτικά φιλιά,

αλλάζαμε τις νύχτες.

Της Άνω Πόλης τα στενά,

τίποτα δεν στολίζει,

αφού σβήστηκε η φλόγα μας,,

κι η αγάπη δεν με ορίζει.

Μαράθηκαν τα λούλουδα,

οι κόκκινες τουλίπες,

κι εγώ με το μπουζούκι μου,

αναμετρώ τις λύπες.

Marinero

 Ακούστε το Demo εδώ: https://soundcloud.com/marinero-4/ianhssaqjxw5