Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΨΩ

Έτσι όπως βγήκα στην ακτή,

μετά την τρικυμία,

από το κύμα το βαρύ

και θαλασσοδαρμένος,

είδα τα μάτια σου τα δυο

φάρους και να μου φέγγουν

κι ένοιωσα, είμαι τυχερός

που μπήκες στη ζωή μου

και χάρισες μου το κορμί,

τα χάδια, τα φιλιά σου

και το κρεβάτι το ζεστό,

παρηγοριά κι ελπίδα.

Στην αγκαλιά σου ξέχασα

και πόνους και φαρμάκια,

ακόμα και τη μάνητα

του Θείου Ποσειδώνα

κι είπα πως θέλω πια εδώ

την ζήση να τελειώσω.

Όμως δεν ξέχασα ποτέ

την ώρια Πηνελόπη

που μόνη στον κοιτώνα της,

μπροστά στον αργαλειό της

υφαίνει ατέλειωτο πανί

προσμένοντας εμένα.

Το Θιάκι και η πατρίδα μου

καλούνε την ψυχή μου.

Αχ Καλυψώ ερωτική

και Ωγυγία φιλόξενη,

η θάλασσα με κράζει,

χαμογελά και με καλεί

κοντά της να γυρίσω.  

Marinero