Ένα καράβι ξαπλωμένο στην ακτή,
από καιρό με το δεξί πλευρό του,
σωρεύει άμμο κάθε που φυσά
που μοιάζει κι είναι σάβανο του.
Σα να το ξέχασαν οι άνθρωποι εκεί,
αυτό όμως θυμάται πόρτα και ταξίδια,
τις νύχτες ο φλοίσβος του μιλά
όμως του λέει όλο τα ίδια και τα ίδια.
Πικρό καράβι, του γιαλού στοιχειό,
μονάχο σκουριασμένο, ξεχασμένο,
το γέρο-ναύτη καρτεράς από καιρό
μα είναι κι αυτός από χρόνια πεθαμένος.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου