Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

ΜΠΑΧΑΡΙ ΚΑΝΕΛΑ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ




Γιορτή, Πανηγύρι Μέθεξη.
Μια Μουσική Παράσταση τέτοια όπως μόνον η Άλκηστις Πρωτοψάλτη ξέρει να δίνει.
Οι Μουσικοί που την πλαισιώνουν άψογοι, με διάθεση, κέφι και μπρίο.
Η κα. Ρεμπούτσικα ταξιδεύει το κοινό σε χώρους ήχων, εικόνων, συναισθημάτων αληθινών
Όσο για την κα. Πρωτοψάλτη, είναι σωτηρία ψυχής.

http://www.provoleas.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=14208&Itemid=33

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ ΚΑΙ ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ

Είναι που η νύχτα πληγώνει τις ώρες σου.
Που τα παράθυρα γίνονται καθρέφτες
και καθρεφτίζουν τη λύπη σου.
Μπουζούκι στου μάγκα τα χέρια,
κι η φωνή του λυγμός στην καρδιά σου
τούτες τις ώρες που οι πόλεις
ανασαίνουν ψυχές κι ανθρώπους που έφυγαν,
κι ο χορευτής μοναχός του, χέρια φτερά,
αναζητά τη σκάλα που ανεβάζει στον ουρανό

Μια κιθάρα στου τσιγγάνου τα χέρια που κλαίει
Το φεγγάρι μισό σαν πλεούμενο ταξιδεύει
Είναι μεγάλη η απόσταση για να πάρει τη λύπη σου
γι αυτό την εμπιστεύεσαι στις χορδές,
στη σπασμένη φωνή του οργανοπαίχτη
και στη μικρή που χορεύει μονάχη
ξορκίζοντας τον καημό και τον πόνο του χωρισμού
με κρασί, με χτυπήματα ποδιών και χεριών

Στο εξαθλιωμένο κουτούκι η υγρασία
ζωγραφίζει στους τοίχους αδιευκρίνιστα σχήματα
και δυσκολεύει την ανάσα των θαμώνων
που ρουφούν δίχως μιλιά το φαρμάκι
Σκεφτικοί και απόμακροι, δίχως κουβέντες
περιμένοντας να χαράξει η μέρα.

Το ζεϊμπέκικο συναντά το φλαμένγκο

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

ΦΥΓΗ

Μια νύχτα στο Βαρδάρη
Που πείρε να φυσάει
Στο έρημο παγκάκι
Καθόσουν σιωπηλή
Είχες στα μάτια λήθη
Στο πρόσω μια θλίψη
Κι είχες την προδοσία
Μαχαίρι στην καρδιά
Σου πλήγωνε τα στήθη
Μοναχικό σπουργίτη
Κι ήτανε το σκοτάδι
Κάποια παρηγοριά
Σου κάνανε παρέα
Τα άστρα τα παγωμένα
Και το φεγγάρι κρύο
Μισό στην ερημιά
Έμοιαζε με καράβι
Σαν πέλαγο το βράδυ
Για το στερνό ταξίδι
Σε έπαιρνε στα βαθιά

Σαν έφτασε η μέρα
Μια θλίψη στον αέρα
Μια μακρινή καμπάνα
Κι ένα σκυλί αλυκτά

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΡΥΩΝΕΙ

Μια γυναίκα
Μόνη στη σοφίτα
με τον καιρό που φεύγει
όλο μαλώνει
Απλώνει τα πλυμένα
στο μπαλκόνι
τους έρωτες
που την πληγώσανε
μπαλώνει
σαν ρούχα που πάλιωσαν
διορθώνει
τους κάνει φορεσιά
να μη κρυώνει

Μία γυναίκα
μόνη πως κρυώνει
της Άνοιξης η μοναξιά
Σκοτώνει

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΜΕ ΙΔΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΜΕ ΛΟΥΚΕΤΑ ΚΘΒΕ & Ε.Θ.

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) γιορτάζει την συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυσή του, με μια επετειακή παράσταση τα «ΜΙΚΡΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ» . Όμως το Υπουργείο Πολιτισμού και η Κυβέρνηση άλλα του ετοιμάζουν. Την μετατροπή του μαζί με το Εθνικό Θέατρο σε ΔΕΚΟ. Στην προσπάθεια τους μάλιστα να μειώσουν τα έξοδα λειτουργίας τους το ΥΠΠΟ φρόντισε να μειώσει τις εκτός έδρας αμοιβές των ηθοποιών από 110 σε 20 ευρώ ημερησίως, με αποτέλεσμα να μην είναι σίγουρη η συμμετοχή των δυο αυτών θεάτρων στο Φεστιβάλ Επιδαύρου.

Επιπροσθέτως εκτός από τα 2.000.000 ευρώ που χρωστάει από το 2000, φορτώνει και τα χρέη της πάλαι ποτέ Όπερας Θεσσαλονίκης- 1.500.000 ευρώ-στο ήδη ελλειμματικό ταμείο του, με αποτέλεσμα το σύνολο των χρεών του να είναι 3.500.000 ευρώ.
Η κυβέρνηση του κου Γεωργίου Α. Παπανδρέου συμπεριφέρεται ωσάν ο Πολιτισμός και η Τέχνη να είναι εμπορεύσιμο αγαθό και όχι λειτούργημα. Ας ελπίσουμε ότι το ΚΘΒΕ εν όψει των πεντηκοστών γενεθλίων του αντί άλλου δώρου δεν θα εισπράξει ως κερασάκι στην γενέθλια τούρτα το κατέβασμα των ρολών

Μπορεί το κείμενο της "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ" που ακολουθεί να αφορά την κινητοποίηση των εργαζομένων του ΚΘΒΕ τον Μάρτιο, βρίσκουμε όμως πως εξακολουθεί να είναι επίκαιρο

Φτάνει πια ο εξευτελισμός!
Κοινή ανακοίνωση πέντε συνδικαλιστικών φορέων εναντίον της πολιτικής αποδυνάμωσης των κρατικών θεάτρων
Αποφασισμένοι να διεκδικήσουν δυναμικά τα δικαιώματά τους, δηλώνουν με κοινή ανακοίνωσή τους οι φορείς Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, Σωματείο Ελλήνων Τεχνικών Θεάτρου, Σύλλογος Εργαζομένων ΚΘΒΕ πάσης φύσεως Προσωπικού και Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, τονίζοντας ότι είναι «στη δυσάρεστη θέση, παραμονές του Φεστιβάλ Επιδαύρου, ν' ανακοινώσουν κινητοποιήσεις, για την υπεράσπιση του θεσμού των Κρατικών Θεάτρων».
Η ανακοίνωση, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η κυβέρνηση μέρα τη μέρα δίνει τη χαριστική βολή στα συγκεκριμένα θέατρα μην καλύπτοντας ούτε τις βασικές οικονομικές ανάγκες για τους μισθούς των εργαζομένων, παραδίδοντάς τα στα χέρια χορηγών και ευεργετών», τονίζουν. «Ολες οι τελευταίες εξελίξεις συνδέονται άμεσα με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των κρατικών θεάτρων, συρρίκνωσης του καλλιτεχνικού τους έργου και του οικονομικού στραγγαλισμού τους.
Η περιστολή της αποζημίωσης εκτός έδρας, σε σημείο που θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η έντονη φημολογία για συγχώνευση των οργανισμών και η ένταξή τους σε καθεστώς ΔΕΚΟ, με τον Ν. 3899/10, ένα αποτέλεσμα φέρνουν. Μετατρέπουν το αγαθό του Πολιτισμού σε εμπορικό προϊόν και αφαιρούν από το λαό τη δυνατότητα πρόσβασης στο θεσμό των κρατικών θεάτρων. Οι περιοδείες είναι η μοναδική δυνατότητα να επικοινωνήσουμε ως κρατικές σκηνές με το κοινό της περιφέρειας και να συμμετάσχουμε στα μεγάλα Φεστιβάλ αναδεικνύοντας τον ελληνικό πολιτισμό. Οι περιοδείες είναι μέσα στους σκοπούς της ίδρυσης και λειτουργίας των οργανισμών μας. Ο Ν. 3899/10 δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στο χώρο της Τέχνης. Είναι πέραν των δυνατοτήτων μας να μετακινηθούμε μακριά από τη μόνιμη κατοικία μας με δικά μας έξοδα. Οι εργαζόμενοι στα κρατικά θέατρα υφίστανται συνεχείς περικοπές δικαιωμάτων, απολύσεις, μειώσεις των αποδοχών.
Φτάνει πια ο εξευτελισμός! Σε περίπτωση που δεν εφαρμοστούν οι ρυθμίσεις της ΣΣΕ, θα προχωρήσουμε σε ματαιώσεις καλοκαιρινών παραστάσεων στην Επίδαυρο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, επιφυλασσόμενοι και για τη χειμερινή περίοδο.
Ζητούμε Αμεσα: Να εξαιρεθούν τα κρατικά θέατρα από το Ν. 3899/10 (να μην ενταχθούν στο καθεστώς των ΔΕΚΟ). Εφαρμογή των όρων των ΣΣΕ. Να μην καταργηθούν ή συγχωνευθούν οι οργανισμοί των κρατικών θεάτρων».
Ψήφισμα συμπαράστασης στον αγώνα των συναδέλφων στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (kehaa)
Αθήνα 02/03/07

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

ΠΟΤΕ ΠΙΑ!

Σε συνάντησα
μετά από χρόνια
στις πλατείες της οργής.
Είχα καιρό να σ’ ακούσω
να λες τα πράγματα με τα’ όνομα τους,
να κατονομάζεις τους κλέφτες,
τους απατεώνες να καταγγέλλεις.
Είχα καιρό να ακούσω τη φωνή σου,
καιρό ν’ ακούσω τα τραγούδια σου.
Σε συνάντησα εκεί στις πλατείες της Θεσσαλονίκης.
Στην Αριστοτέλους σε άκουσα,
στο Λευκό Πύργο συνεδριάσαμε μαζί
κι αποφασίσαμε
ΠΟΤΕ ΠΙΑ!

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Ήρθα προχτές στα ξαφνικά
να δω τι κάνεις.
Είχα καιρό ειν’ αλήθεια
να σε πάρω στο τηλέφωνο
και μου ‘λειψες.
Καθίσαμε, ήπιαμε καφέ,
κι είπαμε τα δικά μας.
Ιστορίες απ’ τα παλιά
και τα τοιαύτα.

Μιλούσες ώρες
για αγώνες...,
για την Μακρόνησο…,
κι ύστερα πάλι για αγώνες.
Κι εγώ σου, ‘λεγα για το σήμερα,
και για τις αγωνίες μου.
Θυμάσαι τα παλιά
κι αναστενάζεις.
Ζητούσες τα χρόνια που θα ‘ρθουν
να ναι καλύτερα.
Ποντάρισες σε κούφια λόγια.

Κάτι ξενέρωτοι γραφειοκράτες
σε βάλανε στη μπάντα.
Δεν είσαι λέει ώριμος
για την καινούρια εποχή.
Σου καθορίζουνε το μέλλον
κάτι καθήκια τεχνοκράτες.
Καταδικάζουν τα παιδιά σου
σε προσφυγιά,
κι εσένα στην ανυπαρξία.
Πότε επιτέλους θα εγερθείς;
πότε θα εξεγερθείς ξανά;
Ακόμα δεν βαρέθηκες
Ο καναπές σου βούλιαξε
Κι εσύ μαζί μ’ αυτόν, κι εγώ
Στο τίποτα

Μας πήρε η ώρα
και νυχτώσαμε,
ξεκίνησα να φύγω
Στη στάση σε σκεφτόμουνα
δεν είναι μόνο η ώρα
που μας πήρε.
Μας πήρε κι ο καιρός
χαμένους
σε μία θάλασσα
καημούς και αγωνίες.