Νύχτες της μοναξιάς κι ο πόνος πληγώνει
τα ξεχασμένα τριαντάφυλλα στο τραπέζι
Τα μεγάλα σου μάτια σκοτεινά να μετρούν
της απουσίας και της αγρύπνιας το μέγεθος
Το ζεϊμπέκικο συναντά το φλαμένκο.
Της κιθάρας και του τρίχορδου ο λυγμός
η φωνή, η ικεσία, του Manolo ή του Στέλιου
Τα ανοιχτά χέρια σου και το πήδημα στο κενό
ο ρυθμικός κτύπος των τακουνιών στο πατάρι
Το ζεϊμπέκικο συναντά το φλαμένκο
Σκοτεινό και υγρό κουτούκι στο Πέραμα
μπουζούκι καημός, στο ποτήρι ρακί και ελιά
La Carboneria στη Seville, κρασί σαν το αίμα
Ο Horge el Griego να μετρά την ζωή του ξανά
Το ζεϊμπέκικο συναντά το φλαμένκο
Ρυθμοί που πονούν τραγούδια που κλαίνε
Bouleria, ή ρυθμός 9/8 το αχ είναι ίδιο
Τα δάχτυλα που κροτούν, κρατούν το ρυθμό
Χέρια κτυπούν ρυθμικά, του λυγμού συνοδεία
Το ζεϊμπέκικο συναντά το φλαμένκο
Μη μετράς το μακριά και την απόσταση
Μη κοιτάς που οι γλώσσες δεν μοιάζουν
Του έρωτα η φωτιά και η σκιά της απουσία
Ίδιο πονάει σε Ισπανία και Ελλάδα γι’ αυτό
Το ζεϊμπέκικο συναντά το φλαμένκο.
Δ.Σ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου