ΞΕΝΥΧΤΗΣ ΕΡΩΤΑΣ

Απόψε ακολούθησα του φεγγαριού το δρόμο

κι ήταν η νύχτα φωτεινή όπως τα δυο σου μάτια,

που πνίγομαι στα βάθη τους και χάνω τη ζωή μου.

Απόψε στην πανσέληνο θυσίασα για σένα

και για τα χρόνια που θα ρθουν, για μέρες και για μήνες

κι όλες τις ώρες της σιωπής, των στεναγμών τις ώρες.

Απόψε βγήκα στη σιγή και στους λευκούς τους τοίχους

που φυλακίζουν μέσα τους λαμπρό το φως του ήλιου,

φωτίζοντας τα βήματα στα πέτρινα στενά τους

και λάμπουν τα λευκά νησιά στις νύχτας τη γαλήνη,

όταν ο φλοίσβος τραγουδά με του γιαλού τις πέτρες

και δίνει χρώμα και ρυθμό το όμορφο τραγούδι

στον Έρωτα, που ξαγρυπνά στο ώριο προσκέφαλό σου.

Marinero