ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΦΟΥΓΓΑΡΑ

Με μια βουτιά στη θάλασσα

ψάρευες τα σφουγγάρια,

με το σκανδάλι* αγκαλιά

πήγαινες στο βυθό

κι ήσουν δελφίνι μοναχό

και σφουγγαράς του βάθους

κι ήσουνα η παρηγοριά,

της μάνας το καλό.

Έφυγες για τη Μπαρμπαριά,

της Τίνυδας τα μέρη

κι ήταν στο έμπα η Άνοιξη

λίγο μετά το Πάσχα,

που τα καΐκια φεύγανε

και ήταν σα γιορτή.

Κι η μάνα σου ήταν στο γιαλό

μ ένα λευκό μαντήλι,

για καλό κατευόδιο

και τύχη αγαθή.

Και όλο και ξεμάκρυνε

του λιμανιού η εικόνα

κι έμενε πίσω η Κάλυμνος

σαν ορφανό νησί,

αφού σαν γλάροι έφευγαν

όλα τα παλικάρια

και μένανε οι κορασιές

δίχως ανδρός φιλί.

Κι ήταν που ήρθε η μηχανή **

(που να μην είχε σώσει)

και σ άφησε χωρίς πνοή

να κείτεσαι εκεί,

ασάλευτος, ακίνητος,

απάνω στην κουβέρτα

και ο κολαουζέρη σου

να κλαίει σαν παιδί,

τα όμορφα τα νιάτα σου

και για τη λεβεντιά σου

και το μαντάτο πώς να πει

σε μάνα ορφανή;

που έχασε τον άντρα της

χάνει και το παιδί της

και μαύρο απόμεινε κλαδί

στο δέντρο της ζωής;

το μνήμα σου ανώνυμο

και ξύλο ο σταυρός σου

εκεί στην άνυδρη ακτή

που κείτεσαι μονάχος

και μόνο οι γλάροι τραγουδούν

με μια στριγκιά φωνή,

το μοιρολόι που έφερνε

ο αγέρας από πέρα

και που λεγε η μάνα σου

η έρμη μοναχή.

* Βασικό εργαλείο της ελεύθερης κατάδυσης ήταν το καμπανέλλι ή σκανδαλόπετρα, μια πεπλατυσμένη πέτρα ή ένα κομμάτι λευκό μάρμαρο με μια τρύπα από όπου δενόταν ένα σχοινί.

**Το σκάφανδρο που ήρθε το 1863 από τον Συμιακό Φώτη Μαστορίδη