ΑΠΟΡΙΑ ΣΤΕΡΙΑΝΟΥ

Βρε Συμιακοί λεβέντες μου,

Καλύμνικα δελφίνια,

Καρπάθιοι και Κασιώτες μου

κι Υδραίοι βουτηχτές,

όταν βουτάτε σκέπτεστε

τη μάνα σας τη δόλια

ή τα σφουγγάρια έχετε

μονάχη σκέψη εσείς

και σας χτυπάει η μηχανή

και μένετε στα βράχια

τα μπάρκα ν αγναντεύεται,

που παν στη Μπαρμπαριά

κι αντί να συλλογίζεστε

τα σπίτια, τα παιδιά σας,

μονάχη έννοια έχετε

την ώρια γαλανή, τη θάλασσα

που ρήμαξε τα σπίτια σφουγγαράδων,

μα δεν της καίγεται καρφί

και πάλι σας καλεί;

Marinero