ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ 3

Πικρό πουλί της ξενιτιάς

και των σκληρών ανέμων,

της τρικυμίας αδελφέ,

κυμάτων καβαλάρη,

θαλασσοπούλι μου μικρό,

λουλούδι της αυλής μου.

Πότε θε να ρθει ο καιρός

που πίσω θα γυρίσεις,

στης μάνας σου την αγκαλιά,

στο ταπεινό σου σπίτι,

που καρτερούν το γυρισμό

μαζί και μια κοπέλα

που κατεβαίνει στο γιαλό,

στο κλάμα βουτηγμένη

και περιμένει την στιγμή

και καρτερά την ώρα,

που θα ρθεις πάλι στο νησί

να την γλυκοφιλήσεις,

στην αγκαλιά σου να κρυφτεί,

γυναίκα, σύντροφός σου.

Marinero