Βγαίνει
σεργιάνι ένας Θεός
απ΄το
βαθύ σκοτάδι
και
πλημμυρίζει από φως
το
βράδυ κι απ΄ αγάπη.
Βγαίνει
σεργιάνι και γελά
κι
αναγαλλιάζει η φύση,
αναγαλλιάζουν
τα δεντρά
και
Άνοιξη μυρίζει.
Βγαίνει
σεργιάνι ένας Θεός
κι
η μέρα ξημερώνει,
απ΄το
ψηλό-ψηλό βουνί
το
άσπρο χιόνι λειώνει.
Βγαίνει
σεργιάνι ο Έρωτας
κι
οι κορασιές γελούνε,
κόκκινα
βάφει μάγουλα
κι
οι νέοι τραγουδούνε.
Γιατί
είναι ο Έρωτας Θεός
κι
ως βγαίνει στο σεργιάνι,
κανένας
άνθρωπος θνητός
να
φύγει του δεν φτάνει.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου