Νυχτερινή
μου μουσική,
της λύρας
μου δοξάρι,
βάλτε
στον έρωτα ψυχή
βάλτε στο
χρώμα πάθος,
να ζωγραφίσω
στο γιαλό,
στου
φεγγαριού το δρόμο,
το πρόσωπο
που αγάπησα
κι αυτό
δεν με αγαπάει.
Ίσως με
το τραγούδι μου
και το
γλυκό σουραύλι,
να κατακτήσω
την καρδιά
που έχει
κλειστή την πόρτα
και δεν
μπορεί η αγάπη μου
να μπει,
δεν την αφήνει,
γιατί
έχει την καρδιά
σκληρή,
όσο όμορφη
έχει όψη.
Απόλλωνα
λυράρη μου
κι εσύ
Μαρσία θείε,
πάψετε
λίγο τον καβγά,
βοηθάτε
με να ανοίξω
με το
γλυκό τραγούδι μου
την πόρτα της αγάπηςκι εγώ θα φέρω τάματα
και δώρα
στους ναούς σας.
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου