ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Τη μνήμη σου που σβήνει θα θυμίσω,

καθώς οι αναμνήσεις με τραβάνε πίσω,

και ας περνούν οι μήνες και τα χρόνια,

το στίγμα σου στον κόσμο, στον αιώνα.

Πικρή πατρίδα σου τυχε στον κόσμο,

με ασβέστη, με βασιλικό και δυόσμο.

Πικρή πατρίδα, μες τη θάλασσα ριγμένη,

με μάνα και γυναίκα, που προσμένει

ένα καράβι να γυρίσει απ’ το ταξίδι,

ένα λευκό πανί, χαράς στολίδι.

Ένα γεράνι κόκκινο και ήλιος,

ένα ποτήρι με κρασί και φίλος.

Θαλασσινός, δελφίνι, ταξιδιώτης,

του έρωτα πιστός και Ιππότης,

του Αίολου τα άτια τιθασεύεις,

του Ποσειδώνα την οργή στέργεις.

Θαλασσινέ μου πρόγονε, μεγάλε,

των ταξιδιών μου δάσκαλε και φάρε,

απόψε σε θυμήθηκα στη βάρδια,

στου ορίζοντα τα βάθη εικόνα άγια.

Marinero