ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Μ΄ ένα ψωριάρικο φαρί και μια λεκάνη

κι ένα σπαθί που χει στομώσει από καιρό,

πήρες τους δρόμους και γυρίζεις μοναχός σου

κι αναζητάς αυτά που κρύβει ο ουρανός

Κλαίνε οι δικοί σου και σ' αναζητούνε

κι όλο ρωτούν πού βρίσκεσαι και πώς;

φεύγουν οι μέρες και οι νύχτες, στο πλευρό σου,

ο Σάντσο Πάντσα, πονηρούλης και κουτός..

Κράτα γερά το δόρυ και πολέμα,

όλα τα άδικα και σκοτεινά της γης,

της Ιπποσύνης τη φλόγα στην καρδιά σου,

άσβεστη κράτα, όσο αντέχεις και μπορείς.

Αχ Δον Κιχώτη, μες της Μάντσας τα δρομάκια,

τους ανεμόμυλους του κάκου πολεμάς,

τη Δουλτσινέα της καρδιάς σου μη ξεχάσεις,

πάντα στη σκέψη να έχεις, να ζητάς.

Marinero