ΜΟΝΑΞΙΑ

Σαρακηνοί κουρσάροι σε κουρσεύουν

τους θησαυρούς, τα τζοβαΐρια σου γυρεύουν

ν΄ αρπάξουν , στα παζάρια να πουλήσουν,

τις ομορφιάς σου τα στολίδια τ΄ ακριβά,

της νιότης σου τα χρόνια τα χρυσά.

Κι είναι οι μέρες σκοτεινές

κι οι Κυριακές σου μαύρες,

είναι οι σχόλες σου πικρές

και οι γιορτές σου άδειες.

Κι είναι που ούτε μια φωνή

δεν φτάνει να αγγίξει

την ακοή του την κλειστή

τα μάγια να σου λύσει.

Κι αφήνει τη μικρή ζωή

σκλάβα να την κρατάει

ο έρωτας που είναι κουφός

και δεν την αγρικάει.

Δεν αγρικάει τις φωνές,

ούτε τα παρακάλια

σ΄ αφήνει μόνη τις βραδιές

κι είναι καρδιά σου άδεια.

Marinero