Όλο και μου την κοπανάς
και σαν το χέλι ξεγλυστρας
και δεν μπορώ να σε κρατώ
στην αγκαλιά μου.
Τη στρίβεις και με ξεγελάς
και μένουν μόνα κι ορφανά
τα χέρια μου, τα χείλια μου
και τα φιλιά μου.
Ως πότε βρε άστατο μικρό
θα σέρνεις τούτο το χορό
και θα γελάς με ΄μένανε
και με τον έρωτά μου.
που θα σου μείνει η καρδιά
άδεια, μονάχη.
Θα κλαις και θα μ΄ αποζητάς
μα θα χουν κλείσει τα στενά
κι
οι δρόμοι άδειοι.
Marinero
Marinero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου