ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Απόψε με πικρό καημό

κι ένα βαθύ αναστεναγμό,

μ΄ ένα σκοπό αλλοτινό

σου τραγουδάω,

παραπονιάρικο σκοπό,

φωνή σπασμένη απ΄ το λυγμό,

δε νοιάζεσαι που σ΄ αγαπώ

και ας πονάω.

Γιατί ζωή μου προσπερνάς

τις νύχτες και δεν μου μιλάς

με λόγια πλάνα, τρυφερά,

αγάπης λόγια;

γιατί μ΄ αφήνεις μοναχό

σ΄ αυτό τον άγριο καιρό

και δεν γυρίζουν στη χαρά

πια τα ρολόγια;

άδειο το βλέμμα και βουβό

το κλάμα μου μες τον καιρό

και η αγάπη μακριά

αυτό το βράδυ.

Άδεια απομένει η αγκαλιά

πουλιά και φεύγουν τα φιλιά,

οι όρκοι σβήσαν στην ερμιά

και στο σκοτάδι.

Marinero