ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ 2ο ΕΑΡΙΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΔΕΣΣΑΣ.

Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα “Εδεσσαϊκή” αρ φύλλου 2390//20/5/2017

“Το 2ο Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής Έδεσσας” έκλεισε την αυλαία του με την συνάντηση 7 χορωδιών από διάφορους δήμους της Μακεδονίας που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της Αντιπεριφέρειας Πέλλας. Στην μελωδική αυτή συνάντηση συμμετείχαν οι χορωδίες: Δημοτική Χορωδία Λιτοχώρου "Ιωάννης Σακελλαρίδης", Χορωδία Εκπολιτιστικού και Επιμορφωτικού Συλλόγου Κασσάνδρειας ¨Η Κασσάνδρα", Χορωδία Αλεξάνδρειου Δημοτικού Ωδείου Γιαννιτσών, Χορωδία του Μουσικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κιλκίς, Δημοτική Χορωδία Ν. Καλλικράτειας Δήμου Προποντίδας, Χορωδία " Οι Μελωδοί της Έδεσσας" που άνοιξαν την βραδιά και η Χορωδία Δήμου Έδεσσας., που την έκλεισε.

Ήταν μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια που χάρισε στο κοινό της πόλης και όχι μόνο, ευχάριστες ώρες μουσικής απόλαυσης.

Τώρα που τα φώτα έσβησαν είναι πιστεύω η ώρα για έναν μικρό απολογισμό και την διατύπωση κάποιων σκέψεων σχετικά με αυτόν τον αναβιώσαντα θεσμό, την συνέχειά του αλλά και γιατί όχι και τη βελτίωσή του.
Καταρχήν το ερώτημα που τίθεται είναι αν η Δημοτική Αρχή αλλά και εμείς οι πολίτες της Έδεσσας, θέλουμε και ενδιαφερόμαστε για την συνέχειά του. Αν δηλαδή η πόλη είναι διατεθειμένη να κάνει τις απαραίτητες θυσίες και κινήσεις ώστε ο ενδιαφέρων και μοναδικός στη Βόρεια Ελλάδα θεσμός να αναβαθμιστεί, να μεγαλώσει και να προσφέρει σε όλους εμάς, αλλά και στους μελλοντικούς επισκέπτες μας πολιτιστικό προϊόν επιπέδου και μεγάλης πολιτιστικής αξίας, ή όχι.

Αν ναι τότε θα πρέπει να προσπαθήσουν οι Διοικούντες την πόλη και την Αντιπεριφέρεια, να σκύψουν πάνω στο θεσμό του “Εαρινού Φεστιβάλ Έδεσσας” και να θεραπεύσουν με έργα και όχι με τις συνήθεις πολιτικές (πολιτικάντικες) υποσχέσεις.

Πρέπει οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου να στηρίξουν την προσπάθεια οικονομικά και ηθικά και όχι με αδιαφορία ή και πολεμική κατά του θεσμού και των διοργανωτών του, επειδή δε θέλουν, δεν γνωρίζουν, ή ακόμα και γιατί “δεν συμφέρει”.

Πρέπει όλοι εμείς οι πολίτες της πόλης να στηρίξουμε το θεσμό έμπρακτα και όχι με λόγια, με την ζωντανή παρουσία μας στις εκδηλώσεις του και όχι με φθηνές δικαιολογίες (όπως συμβαίνει) να απέχουμε από αυτές.
Πρέπει όσοι μπορούν να συνδράμουν με τις χορηγίες τους το “Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής” της πόλης μας, τα λίγα λεφτά από πολλούς θα μαζέψουν ένα σεβαστό ποσό για τις ανάγκες του. Πρέπει η Δημοτική Αρχή και ιδιαίτερα η ΔΗΚΕΔΕ και ο Δήμαρχος της πόλης να στηρίξουν εμπράκτως το Φεστιβάλ με περισσότερη ζέση από αυτήν που επέδειξαν έως σήμερα, με περισσότερα χρήματα, έτσι που να μπορέσουν να μετακληθούν και να παρουσιαστούν στις μουσικές παραστάσεις του και άλλοι ενδιαφέροντες μουσικοί και όχι μόνον από τα γειτονικά κράτη, που παρουσιάζονται -αυτό δεν μειώνει καθόλου την επάρκεια και τις γνώσεις ή το ταλέντο των καλλιτεχνών αυτών- ή την μόνιμη παρουσία στα μουσικά σχήματα του Διευθυντή του Φεστιβάλ Μιλτιάδη Κασσάρα, λόγω χαμηλού προϋπολογισμού και χρηματοδότησης.
Χρειάζεται ακόμα μια αίθουσα συναυλιών. Η υπάρχουσα αίθουσα της Αντιπεριφέρειας, που κατασκευάστηκε με προδιαγραφές συνεδριακού κέντρου και κέντρου διαλέξεων -δεν πληροί τους όρους ούτε γι αυτές τις λειτουργίες- πρέπει να δεχτεί τις κατάλληλες παρεμβάσεις, ώστε να πληροί τους βασικούς όρους για διενέργεια μουσικών και θεατρικών δράσεων, αφού η άλλη αίθουσα που υπήρχε -εννοώ αυτή του “Μεγάλου Αλεξάνδρου”- δεν πρόκειται να παραδοθεί ποτέ στο κοινό της πόλης, αλλά θα τραβά σε μάκρος η αποκατάστασή της, απ' ό,τι δείχνει η εξέλιξη των εργασιών.
Χρειάζονται κονδύλια; ναι! Χρειάζονται. Όμως με τον σωστό προγραμματισμό και τη χρηστή διαχείριση, το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό. Είναι γνωστή η ρήση άλλωστε ότι “με πορ...ες δεν βάφονται αυγά”. Εκτός αν είμαστε ικανοποιημένοι με την μετριότητα και την πολιτιστική στασιμότητα, είμαστε ικανοποιημένοι από τις δράσεις συντήρησης της παράδοσης μόνο και όχι και από την δημιουργία πολιτιστικού προϊόντος, όπως αυτό που παρουσιάστηκε στην καταληκτική συναυλία, αυτή των χορωδιών, όπου ακούστηκε η μουσική δημιουργία του Μιλτιάδη Κασσάρα, που μελοποίησε τους στίχους του Κωνσταντίνου Σταλίδη, δημιουργώντας ένα ορατόριο που αποδόθηκε στο “2ο Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής Έδεσσας” από τη χορωδία του Δήμου Έδεσσας.
Πιστεύω ότι πρέπει να δούμε ως πόλη στα σοβαρά την παγίωση και την εξέλιξη του Εαρινού Φεστιβάλ Έδεσσας”, έτσι που να το κάνουμε γνωστό στο Πανελλήνιο όπως άλλα φεστιβάλ -Μουσικό Φεστιβάλ Σύρου, Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου Κιλκίς, κλπ- , να καταφέρουμε να το καταστήσουμε αξιόλογο, για να καταφέρουμε μαζί με την άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου της πόλης μας, να φέρουμε και ξένο κόσμο στην Έδεσσα, έτσι που τα οικονομικά έσοδα του φεστιβάλ και της πόλης να αυξηθούν.
Θέλω να πιστεύω ότι το παρόν σημείωμα θα αποτελέσει αφορμή για προβληματισμό και ανταλλαγή απόψεων και θέσεων για την συνέχιση και βελτίωση του θεσμού “Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής Έδεσσας”, αλλά και αφορμή για δράσεις και όχι λόγια.

Δημήτριος Σ. Προβάδος