ΑΔΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ

Κιτρίνιζαν τα στάχυα το χωράφι

και πρασινίζαν οι ελιές στους λόφους.

Η θάλασσα πιο πέρα στραφταλούσε

και το χωριό γεμάτο ανθρώπους.

Γεμάτοι οι δρόμοι κι οι πλατείες

(σάμπως γιορτή να έχουν τάχα)

έφερνε ο αγέρας τον αχό οργάνων

κοκκίνιζε στο πέλαγος μια βάρκα.

Κι εγώ σε μία άκρη απά σε βράχο

προσμένω στου πελάγου τη γαλήνη

μαζί να έρθει με το φύσημα του αγέρα

το τραγουδάκι που έγραψα για κείνη.

Όμως του κάκου περιμένω μοναχός μου

ενώ το γλέντι στο χωριό καλά κρατάει

ο φλοίσβος μόνο είναι που τραγουδάει

ο ήλιος έπεσε και θα βγει η νέα σελήνη

Marinero